8 Mart 2015 Pazar

Bu saatte aklıma geliyor uykumdan ediyorsa hayatımdaki kayıplar, kaybettiklerim onlar değil vaktimdir!

Çok insan tanıdım, çok değer verdim; çok gelen oldu, bir o kadar da şu kısacık ömrümden giden. Ama en çok üzüldüğüm "değer veriyorum sana" dediklerimin gidişiydi. Bakakaldım arkalarından ne gücüm yetti ne de "sen de gitme nolur" diye attığım sessiz çığlık hızlarına yetişebildi. Kaçarcasına gittiler, benim dışımda herkesi haklı çıkartarak gittiler. Çok sonra öğrendim yaşanmışlıkların, öbek öbek geçmiş yılların, verilen emeklerin, geçirilen hoş vakitlerin, dökülen göz yaşların kimseyi durduramayacağını; ne aşkı ne arkadaşı ne de bir başkasını! Kaç değerimi yitirdim son bir kaç yılda bilmiyorum, bazen anımsıyorum sonra üzülüyor sonra kızıyorum harcadığım vaktime. Bilmeden ziyan etmişim oysa verdiğim değerlerle. Elbette hatam vardır ama ölüm sessizliğine büründürecek kadar olduğunu sanmıyorum. Belki ben de tutulmayacak sözler vermeli, sahte samimiyetlerle kandırmalı dahası bencil olmalıyım, kimbilir söz veririm belki bir gün böyle olacağıma kendime . Tutamayacağım sözler vermeyeyim en iyisi... Her neyse ben susunca daha seviyorum kendimi susayım en iyisi ziyan ettiklerime... 
SevdAydoğan 08.03.2015 02:12